Η Λίβερπουλ άλλαξε σελίδα από χτες, αλλά ακόμα είναι νωρίς να πούμε ότι άλλαξε και εποχή. Και κυρίως αν θα αλλάξει επίπεδο. Γιατί παραμένει ένα μεγάλο ερώτημα πάνω από κάθε Αμερικανό επιχειρηματία που επενδύει στο soccer και επειδή ο πρότερος βίος όχι μόνο των ανεκδιήγητων Τζιλέτ και Χικς στο «Ανφιλντ» αλλά και των Γκλέιζερς στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν δημιουργεί ευχάριστους συνειρμούς.
Επίσης η ομάδα αγωνιστικά δεν πείθει ότι με την αλλαγή της ιδιοκτησίας και μόνο είναι δυνατό να μεταλλαχθεί και αγωνιστικά, οπότε οι απορίες παραμένουν. Αν ήταν κάποιο κονσόρτσιουμ από τη Μέση Ανατολή ή κάποιος ολιγάρχης από τη Ρωσία με τα ατελείωτα χρήματα που κάποτε ανήκαν στο κράτος και σήμερα βρίσκονται σε διάφορες τσέπες ίσως να έμοιαζε πιο ρόδινο το τοπίο. Δυστυχώς φτάσαμε στο σημείο να είμαστε όλοι πολύ συγκρατημένοι στις αντιδράσεις όταν αναλαμβάνει κάποιος που μοιάζει να σκέφτεται πραγματικά επενδυτικά, αλλά έχει ανοίξει τόσο πολύ η απόσταση ανάμεσα στη Λίβερπουλ και τις άλλες ομάδες κορυφής που ειλικρινά δεν είμαι αισιόδοξος.
Μακάρι να διαψευστώ, αλλά φοβάμαι ότι αργά ή γρήγορα πάλι θα γίνεται κουβέντα για αλλαγή ιδιοκτησίας. Και το μυαλό αναγκαστικά πηγαίνει στη μέρα που ο τωρινός ιδιοκτήτης της Σίτι, σεΐχης Μανσούρ, έφτασε σχεδόν σε οριστική συμφωνία με τον τότε πρόεδρο της Λίβερπουλ, Ντέιβιντ Μουρς, αλλά χάλασε στο ποσό που θα έπαιρνε ο ίδιος. Εκείνη τη μέρα του 2006 πιθανώς η Λίβερπουλ έχασε το τρένο οριστικά και αμετάκλητα για να επιστρέψει στην κορυφή! Ο κόσμος θα στηρίξει τον νέο ιδιοκτήτη, αλλά έχει κουραστεί από υποσχέσεις.
Πηγή: http://www.sday.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου