Αλέξης Σπυρόπουλος: Φάρμακο κατά της διαιτητολογίας

Ηταν, αυτή που σιγά-σιγά φεύγει, η εβδομάδα κατά την οποία μάθαμε (ή, μάλλον, μας έγινε η χρήσιμη υπενθύμιση για) το φάρμακο "κατά της διαιτησίας". Ακριβέστερα, το μοναδικό φάρμακο κατά της διαιτητολογίας. Όχι, δεν είναι τα προσκλητήρια που τα πειθαρχικά όργανα μοίρασαν σ’ όλους τους πρωταγωνιστές του θίασου. Αυτούς που συμμετέχουν στον θεατρικό παραλογισμό. Κάτι τέτοια, οι δικηγόροι τους, τι τα ‘χουν τα γαλόνια, τα μασάνε. Για πρωινό. Piece of cake.

Να, πήγε ο Γκαγκάτσης... στην ΕΠΟ ως συνήγορος Μαρινάκη και τους είπε ότι τα περί "εγκλήματος κατά της Ελλάδος" το αφεντικό του Ολυμπιακού δεν τα είπε σαν αφεντικό του Ολυμπιακού, τα είπε με την ιδιότητα του εξ οφίτσιο (αφού είναι πρόεδρος της λίγκας) αντιπροέδρου της ομοσπονδίας. Και τους προέδρους-αντιπροέδρους-γραμματείς-φαρισαίους της ομοσπονδίας, βάσει κανονισμών μόνον η γενική συνέλευση δικαιούται να τους ελέγχει! Όχι η Πειθαρχική Επιτροπή. Σαράντα χρόνια φούρναρης εκεί μέσα ο Βασίλης, σιγά μη δεν το έβρισκε...

Το μοναδικό φάρμακο κατά της διαιτητολογίας, λοιπόν, είναι αυτό που, μεταξύ μας, θεραπεύει κάθε νόσο και κάθε μαλακία. Το... ρευστό.
Το είδαμε, στη συνεδρίαση της Σούπερ Λίγκας. Με διακόσια λαχταριστά εκατομμύρια τέτοιους καιρούς στο τραπέζι επάνω, τα εκατόν εβδομήντα-τόσα της Nova και την τριαντάρα του ΟΠΑΠ, ποιος έχει όρεξη ν’ ασχοληθεί με τον Δαλούκα και με τον Κουκουλάκη; Και με τον Βασσάρα και με τον Πιλάβιο... και με τον Κολίνα!

Η μοναδική όρεξη που ανοίγει είναι, πώς θα γίνει τα διακόσια να τα κάνεις τριακόσια, τετρακόσια. Κόβεις απ’ την Αστυνομία, ράβεις απ’ το Στοίχημα, βάλ’ τα να πάνε, τώρα που γυρίζει. Όπως είπε κι ο πρόεδρος της λίγκας βγαίνοντας, "απορώ γιατί από το πρωί τα ραδιόφωνα έλεγαν πως πρόκειται να μιλήσουμε για διαιτησία". Ελα ντε!

Μόνον εκείνος ο αδιόρθωτος, ο Αχιλλέας, βγήκε κάποια στιγμή στην ΕΡΑ και (μου μετέφεραν να ομολογήσω, αλλ’ έχω τυφλή εμπιστοσύνη σ’ αυτόν που μου το μετέφερε, ότι) είπε το υπέροχο. "Επειδή ξέρω, σας βεβαιώ πως ο Δαλούκας καλώς καρατομήθηκε". Κι είναι και Βολιώτες, αμφότεροι, πανάθεμά τους. Τώρα, τι ξέρει που εμείς δεν ξέρουμε, κι αν κάνει ποτέ να το μάθουμε για να συμφωνήσουμε μαζί του; Μιαν άλλη φορά, ίσως...

Τα λεφτά, συνεπώς. Σε "τέτοιους καιρούς" που δεν είναι μόνον οι καιροί με τα χίλια ζόρια, γενικώς. Είναι οι καιροί που οδηγούν, όχι το ελληνικό, το όλον ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο στη λογική του break-even (...έτσι δεν λέγεται, το να τα φέρνεις, έσοδα-έξοδα, πάτσι και πόστα;) με το οικονομικό φερ-πλέι του Πλατινί να παίρνει σάρκα και οστά από τη σεζόν 2011-2012.

Για τρία χρόνια μπροστά, θα πρέπει ν’ αποδεικνύεις ότι όσα θα βγάλεις δεν θα ‘ναι λιγότερα απ’ όσα θα ξοδέψεις. Αρα, δεν θα υπερχρεώσεις. Και δεν θα πέσεις έξω. Τα βιβλία, ένα χάος απ’ τη Μαγιόρκα ως το Λίβερπουλ, θα νοικοκυρευτούν. Μια καλή ευκαιρία, και για μας. Να μεταφερθεί το κέντρο βάρους, απ’ τις τσέπες που (αντέχουν δεν αντέχουν) ματώνουν, στο κυρίως αντικείμενο. Την αθλητική παραγωγή. Παικτών και θεάματος. Μια εξισορρόπηση, μια εκλογίκευση, του ανταγωνισμού.

Η "από μηχανής" πίεση, που οδήγησε στην επιβολή του οικονομικού φερ-πλέι, ήλθε απ’ τους τακτοποιημένους Γερμανούς. Να ‘ναι καλά! Βαρέθηκαν να χάνουν, στον διεθνή ανταγωνισμό, επειδή οι αντίπαλοι, κατά κόρον στην Αγγλία και στην Ισπανία, εξαγόραζαν την επιτυχία με την... πιστωτική κάρτα.

Και μπήκε μπροστά η ίδια η ένωση των κλαμπ, στην οποία προεδρεύει ο Ρουμενίγκε της Μπάγερν. Κι όταν οι Ρουμενίγκε και οι Χένες και οι Μπεκενμπάουερ βήχουν, καλώς ή κακώς η UEFA συναχώνεται! Εβηξαν τις προάλλες, για να δούμε ένα νωπό παράδειγμα, και μονομιάς η γλώσσα του λαλίστατου Λίμαχερ, που τόλμησε να τους πιάσει στο στόμα του με ψου-ψου εδώ κι εκεί λες και ψιθύριζε για τον Αγροτικό Αστέρα, κόπηκε απ’ τη ρίζα.

Οι δε Αγγλοι, πάντα... Αγγλοι, αντέδρασαν ότι πρόκειται για γαλλογερμανική συνωμοσία εναντίον της υπεροχής τους. Κι έκαναν τον Πλατινί, εχθρό όσο είχαν κάνει κάποτε και τον Ναπολέοντα ή τον Ντε Γκολ. Μετά, αφού πέρασαν τον Γάλλο γενεές δεκατέσσερις και εκτονώθηκαν, επέστρεψαν στην εσωτερική επικαιρότητά τους. Ν’ ασχοληθούν πώς φαλίρισε η Πόρτσμουθ, πού κατέληξε η Λιντς, τι θ’ απογίνει αύριο-μεθαύριο η Τσέλσι ή η Σίτι άμα την κοπανήσουν ο Ρώσος ή οι σεΐχηδες, πώς θα σωθεί εδώ και τώρα η Λίβερπουλ, πόσα χρωστάνε οι Γκλέιζερ της Γιουνάιτεντ...