Πριν τρεις σεζόν, οι δύο ομάδες είχαν αναμετρηθεί στον αγώνα της 20ης Αγωνιστικής, έναν αγώνα που οι τότε συγκυρίες τον είχαν αναγάγει σε αγώνα ζωής η θανάτου για τους γηπεδούχους, μιας και είναι και είναι γεγονός ότι αν ο Δικέφαλος του Βορρά δεν κέρδιζε σ' εκείνον τον αγώνα, θα έμπαινε σε περιπέτειες που θα αφορούσαν την παραμονή του στην κατηγορία. Ο Π.Α.Ο.Κ. τα κατάφερε... Πήρε τον αγώνα, η ομάδα απέκτησε ψυχολογία και απέφυγε τυχόν δυσσάρεστες εκπλήξεις. Και τα κατάφερε όχι γιατί ήταν καλύτερος από τον Άρη (ας μην ξεχνάμε ότι οι Κιτρινόμαυροι τότε είχαν τερματίσει στη τέταρτη θέση του βαθμολογικού πίνακα, έπειτα και από τη διαδικασία των Play-off, ενώ ο Π.Α.Ο.Κ. μόλις ένατος), αλλά γιατί είχε καρδιά και ήθελε περισσότερο τη νίκη. Αντίστοιχα, τη σεζόν 1998-1999 οι δύο ομάδες ήταν σχεδόν ισάξιες (στην τελική κατάταξη ο Π.Α.Ο.Κ. ήταν δύο βαθμούς πάνω από τους Κιτρινόμαυρους), όμως ο νεοφότιστος τότε Άρης στον αγώνα της Τούμπας τη 2η Αγωνιστική σημείωσε μια εκκωφαντική νίκη κάνοντας πάρτι στην έδρα του αιώνιου αντιπάλου του (τελικο σκορ: 1-4), γιατί απλά είχε περισσότερο πάθος.
Σε τι συμπέρασμα, λοπόν καταλήγουμε; Σ' ένα ντέρμπι αιωνίων αντιπάλων στο ποδόσφαιρο, η κατάσταση, στην οποία βρίσκονται οι δύο ομάδες, η τακτική και η ποιότητα των ρόστερ έρχονται ως τελευταίοι παράγοντες... Μεγαλύτερη σημασία έχουν το πάθος και η θέληση για τη νίκη!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου