Από τις δύο αρχικές εντεκάδες, η έκπληξη αφορούσε την εντεκάδα που επέλεξε να κατεβάσει ο κ. Νιόμπλιας, και πιο συγκεκριμένα τη χρησιμοποίηση του Γάλλου Πλεσίς στο νευραλγικό χώρο του κέντρου αντί του σαφώς πιο έμπειρου σε συνθήκες αιώνιων ντέρμπι, Γιώργου Καραγκούνη. Κατά τα άλλα, το σχήμα 4-2-3-1 και οι ποδοσφαιριστές που κλήθηκαν να ανταποκριθούν σ' αυτό ήταν λίγο έως πολύ αναμενόμενοι. Από την άλλη πλευρά ο κ. Ερνέστο Βαλβέρδε δεν επιφύλασσε εκπλήξεις στην αρχική εντεκάδα, προτιμώντας εντέλει τον Φετφατζίδη ως βασικό για το δεξί άκρο του κέντρου (αφήνοντας έξω τον Ντένις Ρόμενταλ) στο σύστημα 4-2-3-1 που επέλεξε ως αρχικό για την ομάδα του. Το πρώτο ημίχρονο κύλησε ήρεμα και ήταν η αποθέωση της ορθής τακτικής από τους Ερυθρόλευκους. Ιμπαγάσα, Ντουντού και Φουστέρ συνεργάστηκαν τόσο καλά που ξεχάσμε ότι κεντρικούς χαφ (Ζιλμπέρτο Σίλβα, Κατσουράνη και Πλεσίς) στο γήπεδο είχε και ο Παναθηναϊκός. Έκοβαν, μοίραζαν, κρατούσαν μπάλα και κυρίως κρατούσαν τους γηπεδούχους μακριά από την εστία του Ούρκο Πάρντο. Ο Παναθηναϊκός προσπαθούσε με κάποιες εμπνεύσεις από το αριστερό ακρό της επίθεσης να βγάλει κάτι καλό, όμως οι περισσότερες προσπάθειες του Λάζαρου Χριστοδουλόπουλου ήταν ημιτελείς, ενώ ο Σίσε έμεινε μόνος στην κορυφή της επίθεσης να παλεύει με Αβραάμ Παπαδόπουλο και Όλοφ Μέλμπεργκ. Μία εξαιρετική κάθετη προς αυτόν μπαλιά από τον Χριστοδουλόπουλο δεν αξιοποιήθηκε σωστά. Κάπως έτσι και χωρίς να έχει συμβεί τίποτα το αξιόλογο έως εκείνο τη στιγμή, ήρθε στο 37ο λεπτό το γκολ του πολύ καλού και πολυ κινητικού στο πρώτο ημίχρονο Μιραλάς έπειτα από εξαιρετική ατομική του προσπάθεια. Τα υπόλοιπα οχτώ λεπτά που απέμεναν για τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου ήταν τόσο υποτονικά, όσο και τα πρώτα τριάντα έξι με τους φιλοξενούμενους να ελέγχουν τη ροή του αγώνα.
Με το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου ο κ. Νίκος Νιόμπλιας πραγματοποίησε δύο αλλαγές. Τον Μαρίνο ως δεξί χαφ στη θέση του πολύ κακού απόψε Σίντνει Γκοβού και τον Λουίς Γκαρσία στη θέση του μέτριου Κώστα Κατσουράνη. Ο Γκαρσία πέρασε αριστερά και ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος σε θέση επιτελικού μέσου. Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε όπως ακριβώς ολοκληρώθηκε το πρώτο, με τους μέσους δηλαδή του Ολυμπιακού (Ντουντού, Ιμπαγάσα και Φουστέρ) να παίρνουν στα χέρια τους τον έλεγχο της κατάστασης. Αυτό, όμως διήρκεσε λίγα λεπτά, καθώς ο Χριστοδουλόπουλος βρήκε τα απαραίτητα πατήματα, πήρε τον Παναθηναϊκό από το χέρι και άλλαξε τη ροή του ντέρμπι. Από δική του προσωπική ενέργεια (εξαιρετικό άδειασμα του Αβραάμ Παπαδόπουλου) και μπαλιά πάρε-βάλε στον Τζιμπρίλ Σισέ ήρθε η ισοφάριση για το Τριφύλλι. Από δική του επίσης ενέργεια και πάσα στον Γκαρσία ήρθε και το πέναλτι που κέρδισε ο Παναθηναϊκός έξι λεπτά αργότερα. Από εκείνο το σημείο και μετά, μιλάμε για ένα διαφορετικό παιχνίδι καθώς ο Ολυμπιακός μένοντας πλέον με δέκα παίκτες (απευθείας κόκκινη στον Αβραάμ Παπαδόπουλο στο κερδισμένο πέναλτι του Τζιμπρίλ Σισέ), δεν αντέδρασε ποτέ. Ο κ. Νιόμπλιας αντικατέστησε τον μέτριο Πλεσίς με τον πιο αμυντικογενή Σιμάο Μάτε Τζούνιορ για να κλειδώσει τη νίκη, ενώ ο κ. Βαλβέρδε φοβήθηκε να ρισκάρει και αντικατέστησε τον Γιάννη Φετφατζίδη με τον Ισπανό κεντρικό αμυντικό Μοντέστο, έτσι ώστε να μην αφήσει την ομάδα του με μοναδικό στόππερ τον Όλοφ Μέλμπεργκ. Η αντικατάσταση του Μιραλάς με τον Μήτρογλου σ' ό,τι αφορά την κορυφή της επίθεσης δεν έφερε τη φρεσκάδα που θα περίμενε να φέρει στην ομάδα του ο Ισπανός τεχνικός. Με άλλα λόγια, οι γηπεδούχοι κράτησαν εύκολα τη νίκη και ατενίζουν πλέον με μεγαλύτερη αισιοδοξία το μέλλον τους στη Superleague.
